Bauhauz trekt, dankzij haar programmeringen, al vanaf de eerste editie mijn interesse. Stom genoeg is de reistijd voor mij altijd een reden geweest om toch maar een rave dichterbij huis te zoeken. Afgelopen mei was mijn Bauhauz ontmaagding dan eindelijk een feit en na deze memorabele editie in de Melkfabriek sprak ik mezelf toe ‘Mark, jij gaat geen enkele editie van Bauhauz meer missen’! Voor kwaliteit gaan we gewoon een flink stuk langer treinen, dus kon ik afgelopen weekend daad bij woord voegen.
De start van het indoor seizoen stond gepland in het Luxor, een vrij iconisch pand, welke door de jaren heen hoge pieken en zwarte, diepe dalen kende. De line-up betekende een persoonlijke primeur, namelijk dat ik geen enkele artiest ooit eerder heb zien optreden. Vanzelfsprekend op mijn aller eerste feest ooit na, was dit de eerste keer in al die jaren dat me dit gebeurde.
Na een soepele reis, vervolgd door een korte wandeling van Arnhem CS tot de entree kon de pret beginnen. Die bewuste entree was klein, de rij redelijk lang, maar na een half uur was ik dan binnen. De jas werd opgehangen in de gratis garderobe en ik maakte even een snelle ronde door het pand. Een bijzonder rondje door een bijzonder pand. Trappen hier, trappen daar, gangen die dood liepen, deuren her en der en een waanzinnig verschil tussen de twee zalen.
Jaipa opende de grote zaal, en speelde met het publiek op een manier die ik van de eerste act van de avond hoop te zien. Het was een optreden die om meer vroeg. Diepe basslijnen, veel getrommel. Niet heel hoog in bpm, goed dansbaar. Een heerlijke warming-up sessie.
[ux_gallery ids=”77126″ style=”none” type=”grid” grid=”2″ col_spacing=”xsmall”]
Laure Croft volgde hem op voor een vinyl setje, hulde daarvoor, en trok stevig het gaspedaal open. De zaal stond inmiddels helemaal vol ravers en het ging los! Spijtig genoeg waren er wat technische problemen waardoor de muziek tot 4 keer uitviel en ze na 3 kwartier haar optreden niet kon vervolgen. Jaipa kwam terug achter de tafels voor een onverwachte 2e sessie waarbij hij uit een ander vaatje tapte als een uur daarvoor. Het tempo werd opgeschroefd, zowel in bpm als tempo van mixen waardoor de ene na de andere knaller uit de speakers beukte.
Tussendoor af en toe een verdieping hoger gelopen, om ook van de artiesten in de kleine zaal zoveel mogelijk mee te pakken. Daar waar de grote zaal een discotheek-achtige uitstraling had, met een dansvloer op verschillende niveaus, een bizar hoog en heel mooi plafond en een mooi balkon aan de achterzijde was de kleine zaal een ware rave-cave. Klein, intiem, donker. Geen opsmuk, geen franjes. Geen lichtshow, geen stroboscopen, geen rookmachines. Gewoon. Een DJ. Een hoop ravers. Techno. De booth stond met haar rug tegen de muur maar apart daarvan was het een boiler room achtige setting. Artiest, booth, ravers. Alles en iedereen kort op elkaar, een homogene massa. Ik vond het een heerlijke setting.
Lokale talenten Locus Error en Ozum, en Bauhauz resident Hendrick waren de vibe providers in de kleine zaal en dat ging ze soepel af. In vergelijking met de grote zaal was de techno wat trager, dieper ,bijna hypnotiserend met een donker randje. De gespeelde tracks wat langer van duur en langere breaks wat mensen zichtbaar konden waarderen. Oogjes toe en genieten was vaak het devies. Oprecht genoten elke keer dat ik de kleine zaal weer kwam binnen lopen. Klein minpuntje hier boven, het volume. Ik hoef niet doof naar huis, maar de gesprekken van 2 meter verderop letterlijk verstaan hoeft ook niet persé Ik ben helaas een nicotine junk en tot mijn blijdschap kreeg je een stempel op je hand voor de terugkomst en stonden we met zijn allen op de brede stoep te roken. Stuk fijner dan de doorgaans ienie minie bedompte inpandige rookruimtes.
[ux_gallery ids=”77125″ style=”none” type=”grid” grid=”2″ col_spacing=”xsmall”]
Afem Syko stond te beginnen, en die smeet zo’n ongelooflijke vieze harde eerste track op de tafels, die met massaal gejuich werd ontvangen en vanaf dat moment was de toon gezet. Heerlijk setje, mijn persoonlijke hoogtepunt van de avond. Op adem komen was er niet bij, Afem bleef maar pompen en als ook het barpersoneel losgaat weet je dat het goed zit.
Ik heb 2 lintwormen. Als de ene eet, slaapt de ander, en vice versa. Te verwachten, maar helaas, bied een locatie als de Luxor doorgaans geen mogelijkheden iets te eten te scoren. Mijn gewoonte om halverwege een 7 of meer uren durende techno sessie één of twee bananen te eten werd hier even onderbroken. Extra cola’tje, extra suiker, prima.
Clara Cuvé was geboekt om in stijl de avond af te ronden en dat deed ze vol overgave. Vol energie en zichtbaar plezier stond ze achter de tafels en ze bleef maar gaan. Heerlijk laatste setje, snel mixwerk, korte breaks. Tempo maken. Precies wat de zaal nodig had bij een laatste act. Om 06.00 sloot de kleine zaal en werd de grote zaal voller en voller met meer enthousiastelingen voor een laatste uur vol energie!
Toen, pats, boem. Einde. Dit moment heb ik nooit aan kunnen wennen en zal dat ook nooit gaan doen. Stilte aan het hoofd na een reis van 7 uur door de wondere wereld die Techno heet.
[ux_gallery ids=”77117″ style=”none” type=”grid” grid=”2″ col_spacing=”xsmall”]
De programmering was fantastisch, een heel breed scala aan techno dekkend, de ravers waren fantastisch. Leuke mensen ontmoet. Daarnaast heb ik de afgelopen weken en op het feest zelf een paar mensen gesproken die op allerlei gebieden hun steen bijdrage aan het succes van Bauhauz. De helft van dat succes vloeit voort uit het feit hoe benaderbaar ze zijn, en de absolute passie die ze stuk voor stuk uitstralen. In woord, in daad, op de dansvloer. Toffe groep mensen!
Neem je powerbank mee
Voorafgaand aan het feest werd mij door InfinityLab gevraagd hun 10000 model powerbank aan een test te onderwerpen. Nu ik aan diverse platforms dansvloer content filmpjes lever heb ik altijd ruzie met de batterij van mijn telefoon. Red ik het net wel, red ik het niet. De mooi ontworpen powerbank deed haar werk naar behoren. Mijn telefoon laadde snel op met ongeveer 50% per 40 minuten, wat bizar snel is en ruim voldoende om zorgeloos lange nachten in te gaan.
Bauhauz, ik heb genoten, graag tot de volgende keer.
