Defqon.1 Weekend Festival – Een kijkje op het allergrootste hardere stijlen festival ter wereld

Als je gek bent op de hardere stijlen, dan weet je dat Defqon.1 Weekend Festival al jaren bekend staat als het allergrootste hardere stijlen festival ter wereld. Ook als je er niets mee hebt, dan klinkt de naam Defqon.1 je vast en zeker wel bekend in de oren. Mijn eerste en gek genoeg ook laatste keer Defqon.1 was in 2010, wat toen nog op het Almeerderstrand was. Nu niet meer, want in 2011 verhuisden ze naar het evenemententerrein bij Walibi Holland in Biddinghuizen – om nooit meer weg te gaan.

Afgelopen vrijdag was ik aanwezig op Defqon.1 en dat voelde voor mij dus als een soort van ‘eerste keer’. Het is niet zomaar een festival, maar eentje met bijna 100.000 bezoekers uit meer dan 100 verschillende landen. Dan weet je pas echt hoe groot het is.

Ook de editie van afgelopen weekend was groter dan alle voorgaande edities, met een extra dag erbij. Dit zou in 2020 al zo zijn, maar toen gooide corona roet in het eten. Dit jaar zijn ‘the holy grounds of Defqon.1’ terug van weggeweest, vier dagen lang.

Mijn eerste stappen op ‘the holy grounds’

Normaal zeg ik, hoe later hoe beter. Maar wat was ik blij dat ik vroeg wakker was afgelopen vrijdag. Op naar Defqon.1, van B(reda) naar B(iddinghuizen) dus het voelt als dichtbij. Om half 11 waren we met de rest van de pers uitgenodigd om een kijkje te nemen op het volledige festivalterrein. Al op de autoweg zagen we al hoe groot alleen al de camping was, waar de eerste ‘Weekend Warriors’ al sinds donderdag te gast waren op ‘the holy grounds of Defqon.1’. Op de parkeerplaats zag je nog steeds een toestroom van nieuwe campinggangers en de sfeer zat er goed in.

Tijdens de perstour kregen we een rondleiding van Jonas Schmidt, creative director van Q-dance, en Sander Bijlsma, de managing director van de organisatie. We kregen alle stages op het festivalterrein te zien en ook mochten we een kijkje nemen op de camping. Super sick om Defqon.1 vanuit dit perspectief te kunnen zien. Zeker als je hoort hoeveel mensen er aan zo’n groot festival meewerken en je dat ook terug ziet. Q-dance heeft niet stilgezeten in de afgelopen twee jaar, want er is veel tijd gestoken in de details. We kregen bij elke stage informatie over de opbouw, het thema en het creatieve proces.

Het festivalterrein bestond uit 10 main area’s: RED (mainstage), BLUE (raw hardstyle), BLACK (hardcore), UV (live/euphoric/freestyle), MAGENTA (hardstyle classics), INDIGO (xtra raw), GOLD (classic/millennium hardcore), SILVER (industrial hardcore/techno), YELLOW (uptempo), PURPLE (talent stage) en The Big Chill (softere stijlen).

Naast deze area’s waren er ook extra area’s te vinden op het festivalterrein, waaronder de STËLZ party bus, een rijdende truck en nog een aantal kleinere pop-up stages op plekken waar je ze niet zou verwachten – zoals bij de wc’s en de kluisjes. We mochten ook een kijkje nemen op de camping, waar ook meer dan genoeg te beleven was voor de campinggangers. Ik ga al bijna 15 jaar naar festivals, maar zo’n gigantisch festival als Defqon.1 heb ik niet eerder meegemaakt.

Primal Energy tot in de volle glorie

Na de perstour en een lunch was het tijd om zelf te gaan feesten. Mijn avontuur begon op de RED, de main dus. Daar begon om 13:00 de Opening Ceremony met Sefa. Één van de populairste namen van het moment en dat was te merken, want het stond he-le-maal vol. De stage zelf zag er ook indrukwekkend uit. Een feniks die zijn vleugels spreidt en de vrijheid viert, want zo voelde het toch wel voor iedereen. Na Sefa’s set verkaste ik naar de YELLOW, waar Major Conspiracy de boel op stelten stond te zetten. Qua uptempo zijn zij één van mijn favoriete artiesten, dus het was tof om te zien dat ik niet de enige was die helemaal uit zijn plaat ging.

Ik had mezelf voorgenomen om elke stage te gaan checken en The Big Chill was aan de beurt, waar Toontje Vager op dat moment stond te draaien. Dr. Peacock, maar dan onder zijn andere alias. Geen beukende frenchcore, maar ouderwetse house. Anders dan je zou verwachten, maar wel chill om te horen. Net zoals de techno die de boventoon voerde op de SILVER area. Vervolgens ben ik naar de PURPLE gegaan, waar Damian Ray net het stokje overnam van de mannen van PRDX. Een opkomend talent met toffe platen, dus die wou ik zeker even checken. Ik bleef maar rondjes lopen, want op de INDIGO stonden Vasto & Scarra de boel te slopen. De boys van Apex Records, voor het eerst op Defqon.1 en dan zo’n set neer weten te zetten – wat een energie. Bassline Breakers!

Ik ging op zoek naar een rondrijdende truck met een dj-booth. Die vond ik terug bij de BLACK, niet te missen omdat er best wel wat ravers om deze truck heen stonden te stampen. Ze werden gek gemaakt door Hans Glock, een naam waar je nog veel van gaat horen in de toekomst. Mijn objectiviteit is in deze alinea ver te zoeken, want het is altijd tof om je matties te supporten. Net zoals Rogue Zero, die om 18:00 aan de beurt was om de PURPLE te verbouwen. Er hing een goeie sfeer en het publiek genoot maximaal met deze ‘future hero’ van Scantraxx.

Foodtrucks en merchandise

Een goede bodem is belangrijk, dus tijd om wat te gaan eten. Van pizza en pita falafel tot aan frietjes en poffertjes van Pofferdikkie. De keuze was reuze en daar was ik maar al te blij mee. Er stonden overal foodtrucks, dus je moest wel even zoeken naar je favoriete hapje. Als vegetariër was ik in mijn nopjes met Karma Kebab. Ook top dat je niet lang hoefde te wachten, overal was je snel aan de beurt. Wel zo fijn als je maag harder knort dan de muziek dreunt.

Verder was ik enorm onder de indruk van de merchandise. Op de meeste festivals zie je een klein kraampje waar je van alles kan kopen, maar op Defqon.1 leek het wel een supermarkt. Een groot gebouw met een in- en uitgang, waar je door het scannen van een QR-code op je smartphone toegang kreeg tot de merchandise catalogus. Je had de keuze uit honderden producten, van waaiers tot aan hoodies. Ik ben normaal niet zo van het kopen van merch, maar hier liep ik met een volle tas naar buiten.

Waardevolle gezelligheid tot het einde

Na het eten was het weer tijd om uit mijn plaat te gaan. Even opwarmen bij Geck-O op de UV om vervolgens naar de BLUE te gaan voor An Ode to Delete. Een ode aan Delete, voor in de eeuwigheid een legende in de scene. Het was indrukwekkend en emotioneel om te zien hoe iedereen in de tent massaal meeleefde tijdens deze bijzondere set. Het was een uur vol met mixed feelings, want enerzijds geniet je enorm van zijn muziek terwijl je anderzijds het gevoel hebt dat je hem mist.

Ik moest na deze set even bijkomen, maar niet te lang want ik had nog maar 2,5 uur om te genieten van alle overheerlijke Defqon.1 vibes. Die vond ik terug aan de overkant bij de MAGENTA, waar DJ Thera een knaller van een classics set aan het draaien was. Ik sta elke keer weer versteld van de platen die hij uit zijn onzichtbare hoge hoed tovert. Het muzikale contrast was groot bij de UV, waar het tijd was voor Greazy Puzzy Fuckerz (in de line-up te vinden als GPF.Pres.ThePiepShow.2022.WEBRip.YIFY.X69.AC3-EVO). De opblaaspiemels waren niet om aan te slepen, zoals gebruikelijk is bij een optreden van GPF. Hate it or love it, maar deze mannen weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen. Én ik hoorde een Pokémon edit, dus dan is het voor mij sowieso altijd +1.

Na eventjes gas gegeven te hebben bij N-Vitral op de BLACK sloot ik af bij de RED, waar de mannen van Sub Zero Project de eer hadden om de allereerste Fresh Friday ooit in stijl af te sluiten. Dit was eigenlijk de enige keer dat ik op het premium deck stond, want daar had je toch wel even een heerlijk uitzicht op de eindshow met al het vuurwerk.

Het was tijd om weer naar huis te gaan, al was ik het liefst gebleven. Defqon.1 is één van de tofste festivals van het afgelopen decennium, waardoor ik nog meer ben gaan snakken naar de maximale beleving van al het moois dat Defqon.1 Weekend Festival te bieden heeft. Volgend jaar kom ik terug als Weekend Warrior!