Toen Festival Lovers mij vroeg om een report te schrijven over een festival, leek me dat geweldig. Toen ik hoorde dat het voor Free Your Mind was, kon ik alleen maar volmondig ja zeggen. Zo gezegd zo gedaan, dus bij deze kruip ik in de huid van een festivalreporter.
Een festival wat zichzelf een van de eerste underground dance festivals in Nederland noemt en afgelopen zaterdag haar 15e verjaardag vierde. Met namen als Joris Voorn, Kölsch, Len Faki, Dax J, John Digweed en nog veel meer is Free Your Mind overigens al lang niet meer underground. Desalniettemin hebben ze er namen staan waarvoor je normaal gesproken al snel naar de Randstad afreist. Om die reden: niets anders dan lof voor de organisatie! Een goede line-up neerzetten doen ze al jaren. Daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Ik was hyped!
Een goede Line-up neerzetten, doen ze al jaren. Daar kan ik alleen maar respect voor hebben.
De dag startte met de treinreis en de weg naar het festival. Het was ongeveer 15 á 20 minuten lopen vanaf Arnhem Centraal, prima bereikbaar dus. Onderweg kwamen we een ietwat verdwaalde Rotterdammer tegen. Nog niet helemaal wakker nam hij een slok van z’n espresso en vroeg ons de weg naar het festival. We besloten hem mee te nemen en liepen samen verder. Wouter was de naam. Een relaxte gast die met de dag leeft, zo leek het. Tijdens het lopen kwam ik erachter dat hij de zwager van Karim Soliman was: de eigenaar van Give Soul (de organisatie achter o.a. Rotterdams Rave en Glow in the Dark) en tevens hostingpartner van Free Your Mind. Toevallig!
Aankomst
Eenmaal bij de eerste stage gekomen, stuitten we direct op VJ Ank1. Omdat deze baas ook bij Magistraal 2018 de visuals deed, en dat natuurlijk regelmatig bij Reaktor doet, dronken we een biertje met hem om even op te starten. Hij deed de visuals in de Give Soul stage. Op dat moment was Karim Soliman net aan het einde van zijn set toen ANOTR hem overnam. Het werd een spontane B2B. Beide artiesten draaien house met een toch wat rauw randje. Lekker om de dag mee te beginnen.
We liepen door naar misschien wel de vetste stage van het festival (sorry Karim 😉 ), namelijk onder de oude John Frost Bridge. Niet persé om het podium zelf, maar om de brug. Het gaf me toch een soort rave-gevoel. Daar was op dat moment Park & Sons bezig met een lekker inkomend techno setje. Door een goeie afstemming leek het erop dat de brug ook gebruikt was om het geluid beter uit te laten komen. Het klonk daar erg lekker!
Ik liep achter het podium en sprak met de stagemanager. Gabriel (25) is misschien wel een van de beste stagemanagers (naast onze eigen Remco) die ik meegemaakt heb. Een hele relaxte vent die ook de backstage precies goed aanvoelt. Als er even geen ruimte op het podium was, kreeg je een biertje van hem. Service! Hij vertelde me dat hij nu in Italië woont en speciaal door FYM overgevlogen werd. Vreemd, bedacht ik me eerst, maar een stage goed managen is een vak apart. En hij deed het perfect. Strak geregeld!
We waren er niet lang voordat Benny Rodrigues, als ROD, de set overpakte van Park & Sons. Hij kwam misschien een minuut voor zijn set pas aanlopen en nam hem zonder een blik naar het publiek te werpen feilloos over. Wat een talent heeft die man. Het veld voor de stage begon langzaam voller te raken en de mensen waren hyped. Het feest begon goed los te lopen.
Hierna liep ik even terug naar de Give Soul stage, waar ik Karim net na zijn set aantrof. Het perfecte moment om even met hem in gesprek te gaan.
Karim, hoe hebben jullie hier als Give Soul zijnde een stage hosting te pakken gekregen?
“We werken al een aantal jaren samen met FYM. Daarnaast heb ik er een aantal keer gedraaid. We merkten dat er heel veel Rotterdammers kwamen als ik moest draaien en er was voorheen ook een andere Rotterdamse stage, waardoor er extra bezoekers kwamen. Voor hen een reden om ons te vragen om hier de mainstage te hosten.”
Hoe ervaar je zelf Free Your Mind?
“Free Your Mind is een van m’n favoriete festivals, omdat het al zo lang bestaat en altijd goeie artiesten boekt. Leuke aankleding, goeie tenten, goeie beleving, leuk festival.”
Het bestaat al 15 jaar en zet zichzelf neer als een van de eerste underground festivals van Nederland. Wat is voor jou de definitie van underground?
“Underground ja.. ik geloof niet in het woord underground. Het is gewoon muziek wat je vet vindt of niet. Misschien kan je het beter beschrijven als wat rauwer dan de mainstream muziek. Je moet gewoon een leuke tijd hebben, daar sta ik achter.”
Is dat dan een leuke tijd met iedereen? Of heb je liever een specifiek publiek op je feesten?
“Iedereen. Dat is de hele bedoeling. We zijn hier om onze ziel te geven. Toch?
Iedereen is met elkaar bezig en dat is het mooiste. Iedereen is flex met elkaar. We hebben nooit ruzies of mensen die uit de hoogte doen. Er worden weleens Instagram foto’s gemaakt, maar het is geen modeshow ofzo. Dat zie je in Rotterdam, maar ook hier.”
Thanks Karim voor je tijd, geniet van vandaag!
“Jij ook man!”
Disco Disco
Genoeg geluld, tijd voor een kijkje bij de andere podia. We liepen door naar het water, de Acta stage. Gelegen aan de Rijn en bekleed met legernetten. Wat me meteen opviel was dat het geluid moeilijk hard stond, waardoor mensen met een boogje om het podium – en dus de speakers – stonden. Miss Melera nam hem net over van ADIN, wat onze aandacht toch even opeiste. Ik had verwacht dat ze wat melodischer zou draaien, maar ze knapte er redelijk op. Echter begon ik na een half uurtje last te krijgen van het harde geluid.
Toen zijn we doorgelopen naar de volgende stage: Tenebris.
Het leek wel een afgezet eilandje. We liepen het terrein van de stage op en het leek een compleet ander festival. Davy Brandts, de sfeerkoning, zweepte de boel goed op met een funky sound. Hier en daar zijn ook wat Detroit-invloeden te vinden. Iedereen vermaakte zich. Dit was ook de stage waar je de meest uitbundige types tegenkwam. Ik had zelden zulke vette stijlen bij elkaar gezien. Normaal gesproken hou ik van industriële sounds, maar deze disco/house sound kon ik erg waarderen, net als zo’n beetje iedereen wie er stond.
De andere stages hebben we even gecheckt, maar het probleem daar was dat het geluid van andere podia overstemde. Erg jammer en ongetwijfeld balen voor de artiesten die er stonden. Aan de andere kant liep ik er later nog langs en zag ik iedereen gewoon losgaan, dus het geluid zal wat minder uit hebben gemaakt.
Afklappen onder de John Frost bridge
We liepen door naar de brug, waar we de rest van de dag eigenlijk gebleven zijn. Sam Paganini sloot net zijn set af, waarna Dax J hem overnam. Dat was grandioos. De laatste keer dat ik hem zag vond ik hem tegenvallen. Dat was tijdens zijn all-nighter voor Planet Rose in Doornroosje (Nijmegen). Hier stelde hij echter geen moment teleur. Wat een verschrikkelijk lekker setje was dat, zeg! Van oldskool rave-klappers, naar een wat moderne industriële sound; het publiek smulde ervan.
Toen kwam Len Faki het podium op. We waren in gesprek met Tom van de Ven a.k.a. VNTM, die binnenkort zijn nieuwe EP gaat releasen op Filth on Acid (het label van Reinier Zonneveld), toen we ineens oog in oog stonden met Ome Len. Nadat we even een fotomomentje gepakt hadden (alle credits naar Tom), liepen we weer in het publiek om zijn set te bekijken. Helaas kon Len Faki (wat ik stiekem al verwacht had) niet echt over Dax J heen komen. Jammer van de dynamiek op deze dag. Desalniettemin draaide hij een typische Len Faki set, een set die je op Awakenings ook had kunnen herkennen, en bereikte de show een climax. Niets minder dan je van hem mag verwachten. De sfeer sloeg niet om door de wisseling van de wacht en iedereen klapte ‘m gewoon lekker door tot het einde.
Professioneel Personeel & ‘Snelle Planga’s’
Free Your Mind is een vet festival met hele grote namen op het affiche. Het personeel was super professioneel, het aanbod van eten en drinken was perfect, de muntprijs was gemiddeld (in vergelijking met andere festivals) en de sfeer was bij elke stage goed. Als DJ kon je zo’n beetje alles wel flikken bij dit publiek.
Waar ik nog ruimte voor verbetering zie, is dat je qua productie de podia wat gelijker kan trekken. Maar verder snap ik de keuzes van FYM ook heel goed.
Ook een groot pluspunt was dat ik niet honderden ‘schnelle planga’s’ tegenkwam. Een walgelijke trend die totaal verkeerd begrepen en commercieel uitgebuit wordt. Daarnaast ook geen propeller-petjes en andere snoep-attributen gezien, heerlijk. Daar kunnen ze in de Randstad nog wat van leren.
Ik denk dat iedereen daar een topdag heeft gehad, net als wij. Wie zie ik volgend jaar?
Met dank aan gast-festival reporter Jaap Bruijstens. Geniet nog even van de video impressies en tot volgend jaar FYM 2019.
