Het weekend van 20 juni veranderde Ferropolis, dat iconische industriële openluchtmuseum tussen Leipzig en Berlijn, in een pulserend hart van techno‑extase. HIVE Festival 2025 bracht van vrijdag 20 juni (12:00) tot en met zondag 22 juni (21:00) een onvergetelijke ervaring met maar liefst 8 podia, 300 artiesten en meer dan 57 uur muziek non-stop.

Donderdagavond: de warming-up

We zetten onze tent neer op de gezellige camping aan de oever van het Gremminer Meer. Nog diezelfde avond raakten we meteen in de juiste vibe tijdens het warming-up feest “240 km/h” – een volle trap accelerate naar wat komen ging. De spanning en anticipatie waren voelbaar: zweet, beats, en mensen die al in extase waren voordat het festival officieel was begonnen.

Vrijdag: de festivalpoorten gingen open

Vrijdagochtend, 12:00: poorten open, en het bombardement begon. Acht stages, elk met een eigen universum:

• Techno Castle: hard, industrieel, hypnotiserend – muziek van top-namen als I Hate Models, Nico Moreno, Kobosil, Basswell, en Alignment bracht de fabriekshal écht tot leven.
• Groove Beach: zonnige paradijs van hard house en trance met Patrick Mason, Pegassi, Adrian Mills of KI/Ki
• Junk Yard: zwaargewichten als Ben Klock, Chris Liebing, Dax J, Tommy Four Seven en Oscar Mulero leverden rauwe, donker galmende sets – als een stuwdam van beats.
• Rage Cage: het domein van de harde stijlen, met Angerfist, Miss K8, Warface, Doruksen – hier werd geknald alsof de machines in Ferropolis zelf weer tot leven kwamen.
• Psy Lagoon & Hitech Hive: psychedelische trance met Infected Mushroom, Astrix, Ace Ventura, Bliss en Killerwatts – kleurrijk, geestverruimend, puur kosmisch.

Elke keer dat je een podium wisselde, stapte je in een andere wereld – van trance-zonnestraaltjes op Psy Lagoon tot donkere bassgeluiden bij Hitech Hive.

Zon, water en social chillen

Het weer? Heerlijk: zon. Niet één druppel regen. Het meer bood verkoeling tussen setjes door. Mensen dronken bier, dansten met zand tussen de tenen en babbelden over hits als de knallende drops van Alignment of de rough tunes van Chris Liebing. Het voelde collectief: hier was je vrij, hier hoorde je thuis.

Alles tip-top geregeld

En dan hadden we nog de logistiek: pendelbussen reden continue heen en weer tussen camping en festival – geen stress, alleen flow. Praktisch én comfortabel. Douche? Ruim aanwezig. Drinkwater stations? Nooit te ver weg. Achter elke hoek voelde je de zorg waarmee HIVE georganiseerd was: harde muziek, maar soft in beleving.

Ferropolis – dansen tussen kolos

Dansen tussen de gigantische kranen en staalconstructies voerde ons naar een ruig, rauw maar adembenemend decor. Het voelde alsof de machines van vroeger openden voor ons: dit was techno in de machinekamer van de mensheid – ijzer, beton, licht, geluid.

Zondagavond: een emotionele finish

21:00 uur. Het licht ging uit. De laatste bassen stierven weg. Even vroeg iedereen zich af: “Is dit écht gebeurd?” Na 57 uur stond je daar, uitgeput, euforisch, verbonden. Je had beats gedeeld met duizenden zielen, tussen staalreuzen. En je wist: je nam iets mee dat veel groter was dan jezelf.

HIVE – meer dan een festival

Dit was niet zomaar een festival. Dit was een beleving. Vrijheid in z’n pure vorm, een viering van muziek, energie, mensen, locatie en organisatie. Van Ben Klock’s diepe minimal tot Infected Mushroom’s psychedelische trip – alles paste. En de glimlach op ieders gezicht zei genoeg: dit voelde als thuiskomen.

Tot volgend jaar, HIVE. Dank voor een sprookje in staal, beats en zon. We keren terug – en jij ook?

Check hieronder Kobosil zijn full set tijdens de sunset.