Afgelopen zondag was ik aanwezig op PAROOKAVILLE, één van de allergrootste festivals van Duitsland. PAROOKAVILLE is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een begrip, niet alleen bij onze oosterburen maar ook ver daarbuiten. Het ‘Duitse Tomorrowland’ wordt georganiseerd op Airport Weeze, wat zeker bij hardstyle fans een bekende locatie is vanwege het feit dat Q-BASE daar in het verleden is georganiseerd. Met 210.000 bezoekers, ruim 300 dj’s en meer dan 12 stages verdeeld over 3 dagen valt er meer dan genoeg te beleven. De voorgaande edities (2019 report) waren allemaal uitverkocht en ook dit jaar was het lastig om aan een kaartje te komen, dus ik was dan ook blij om zelf te ervaren wat PAROOKAVILLE zo speciaal maakt.

Voor ieder wat wils

PAROOKAVILLE is ‘Germany’s biggest Electronic Music Festival’ en daar is niets aan gelogen, want qua muziekstijlen kwam letterlijk alles aan bod: EDM, Big Room, Progressive, House, Tech House, Techno, Dubstep, Trap, Bass, Hardstyle, Hardcore, Psytrance, Goa, Trance en Live muziek.

Ook de line-up was om van te smullen, want er stonden artiesten van wereldformaat: Afrojack, Dimitri Vegas & Like Mike, KSHMR, Armin van Buuren, Martin Solveig, Oliver Heldens, Steve Aoki, Tiësto, Timmy Trumpet, Yellow Claw, W&W, Blasterjaxx, Sandro Silva, Quintino, Deadly Guns, Kayzo, Krewella, Laidback Luke, Lucas & Steve, Modestep, Nicky Romero, Nervo, Reinier Zonneveld, Phuture Noize, NGHTMRE, Rooler, Rebelion, Warface, Tujamo, Brennan Heart, Coone, Headhunterz, Sikdope, Sefa, Sub Zero Project, Wildstylez, Cesqeaux, Mark With A K en zelfs Scooter.

Zoveel toffe namen, dat het haast onmogelijk is om op één dag het hele festival mee te maken.

Sunday Funday

Ik had er bewust voor gekozen om de zondag te bezoeken en dat bleek een goede keus te zijn, want er was voor die dag 31 graden voorspeld. In tropische sferen vertrok ik zondagmiddag samen met een goede vriend naar onze oosterburen. Het duurde even voordat we er waren, want er stond er een flinke file. We konden onze auto kwijt op de Crew parking, waar we vervolgens met een pendelbus naar het terrein werden gebracht. Dat ging dan weer wel erg snel en ook bij de ingang mochten we meteen naar binnen.

Ik wist niet wat ik meemaakte, want het festivalterrein was veel groter dan ik van tevoren had gedacht. Op de heenweg zag ik al een deel van de camping en die leek nog niet eens zo heel groot, zeker in vergelijking met die van Defqon.1 Festival. Bij de Crew ingang kreeg ik een plattegrond mee, maar de PAROOKAVILLE app was een stuk handiger. Via deze app vond ik de muntjeskassa’s, die volledig in het Nederlands bleken te zijn. De pinautomaten waren van ING, dus dat verklaarde een hoop. Voor 40 euro kreeg je 10 muntjes, dus je betaalde 4 euro voor een biertje – inflatie dingen. Daarnaast werkten ze ook op PAROOKAVILLE met recycle coins, al leken ze niet bij elke bar goed te begrijpen hoe dit nou precies werkt.

Het viel mij op dat er heel veel foodtrucks stonden, dus qua eten was er genoeg te kiezen. Als vegetariër kwam ik goed aan mijn trekken, want er stonden meerdere kraampjes met zowel vegetarisch als veganistisch eten. Ik kon zelfs een veganistische Duitse braadworst bestellen, die erg lekker was. Ook tof om te zien was dat McDonalds aanwezig was met een McFlurry kraam. De rij hierzo was erg lang, niet gek met die hitte. Qua verkoeling kwam je sowieso aan niets tekort, met onder meer gratis watertappunten en een Ice Bar waar je ijsblokjes kon halen. Verder stond er een groot zwembad waar je een frisse duik kon nemen. Maar ook hier stond een flinke rij, dus daar waagden we ons niet aan.

Meer dan een festivalterrein

Er was letterlijk van alles te beleven op PAROOKAVILLE. Ik keek mijn ogen uit, aan prikkels geen gebrek. Terwijl ik rustig aan het genieten was van een drankje, kwam er een ‘carnavalsoptocht’ voorbij met verklede mensen. Het werd al snel duidelijk dat het festival een internationaal publiek trekt, want om mij heen hoorde ik eigenlijk amper Duits. Ook zag ik mensen met vlaggen vanuit de hele wereld, wat mij het gevoel gaf alsof ik op Tomorrowland was beland.

PAROOKAVILLE moet een stad voorstellen en dat was ook wel het gevoel wat ik erbij kreeg na een aantal rondjes te hebben gelopen op het festivalterrein. Naast de foodtrucks stonden er ook allerlei kermisattracties, dus niet alleen een reuzenrad. Verder was er ook een theater aanwezig, al ben ik hier niet gaan kijken omdat het me erg warm leek om daar binnen te staan. Qua aankleding vond ik alles een rauwe uitstraling hebben, wat deels kwam door de hangars en andere stalen objecten. Dit in combinatie met grote zandvlaktes, die al snel de associatie opwekte met een festival als Burning Man.

Variatie aan stages en stijlen

Het thema kwam ook terug in alle stages die ik heb gezien. De grootste stage was natuurlijk de Mainstage, grenzend aan een vallei die veel overlappingen had met de Q-Dance vallei van Mysteryland. Hier stonden namen als Quintino, Nervo, Oliver Heldens en Steve Aoki op het podium. Een andere stage die heel erg opviel, was Bills Factory. Eerst dacht ik dat dit de mainstage was, dus dat zegt al genoeg over hoe groot deze stage was. Qua artiesten was hier niet echt een duidelijke lijn in te vinden, want het ging van van bandjes en live acts als Scooter tot aan Da Tweekaz.

Verder was er ook de Cloud Factory, een stage waar je terecht kon voor trance. Not my cup of tea, dus ik ben hier eigenlijk ook niet echt lang blijven hangen. Maar Ferry Corsten en Markus Schulz ken ik natuurlijk wel, want dat zijn zeker niet de minste namen. Een stage waar ik wel lang ben blijven plakken, was de Power Plant. Een stage in een hangar, toepasselijker kan bijna niet op een vliegveld. Zo ging ik helemaal uit mijn plaat tijdens de set van Mandy en Refuzion. Ook bij de Time Lab stage heb ik me enorm vermaakt. Tijdens de set van Luude hoorde ik allerlei dubstep en drum ’n bass knallers voorbij komen en de moshpits vlogen je om de oren. Dit in contrast met de set van Curbi, die een overheerlijke house set draaide.

Maar het hoogtepunt van de dag was toch wel te vinden op de Desert Valley, het ‘Burning Man’ strand dat ik al eerder benoemde. Op een relatief kleine stage stond Reinier Zonneveld de set van zijn leven te draaien. Onbegrijpelijk dat hij hier stond en niet op de mainstage, want het stond helemaal vol. Dit was overigens niet de enige stage op dit strand, want een stukje verderop kon je terecht voor latin en reggaeton. Casa Bacardi, al moet ik toegeven dat ik hier alleen kwam om een baco’tje te halen. De keuze was reuze en de dag vloog voorbij.

Voor herhaling vatbaar

PAROOKAVILLE was zo gigantisch, dat het me niet gelukt is om het gehele festival mee te maken. Dat maakt voor nu niet zoveel uit, want ik was allang blij om erbij te kunnen zijn en om jullie iets meer te vertellen over dit prachtige evenement. Dit is absoluut een festival waar je een keer geweest moet zijn, eentje waar je aan niets tekort zult komen. Van de aankleding en het decor tot aan de line-up en de stages, alles was aanwezig om de bezoekers een ultiem festivalgevoel te laten beleven.

De volgende editie van PAROOKAVILLE zal plaatsvinden in het weekend van 21 t/m 23 juli 2023, wederom te vinden op Airport Weeze in Duitsland. Zet ‘m dus zeker in je agenda als je enthousiast bent geraakt na mijn party review!