Hashtag we mochten weer. Althans voor mij was dit weer mijn eerste buitenfeestje dit jaar. Even een korte inleiding, The Crave wat is dat dan? Het is een festival in Den Haag wat inmiddels zo groot en populair is, dat zelfs Amsterdammers hun geliefde ring ervoor uitkomen. Het festival draait overigens al heel wat jaartjes mee. In 2015 stond ik al met een Crave vlag te zwaaien tijdens The Crave Fest op het Pip-terrein. Je weet wel waar ook dat ene gouden bandje is ontstaan.
Zuidahparruk
Inmiddels is het festival verhuisd naar het Haagse Zuidahparruk. In 2018 liep ik daar ook. Toen voelde het toch meer als een Haags feestje, maar inmiddels trekt het festival bezoekers vanuit alle uithoeken van Nederland. En dat is mooi om te zien. De 2023 editie was stijf uitverkocht. Op Ticketswap was het een waar online gevecht voor kaartjes. Maarja wat wil je met een dikke line up en een prachtige weersvoorspelling.
Oh en nog even dit, ik ben dan wel Hagenees en al twee keer geweest. Ik ben niet bevooroordeeld. Als een festival slecht is, dan is het slecht. En als het te gek is, dan is het te gek. En gelukkig was het dat 2e.
Lekkere muziek
Dan even over de muziek. Als je op Partyflock kijkt dan staat er bij stijlen techno, house en electro. Maar op hun eigen website beschrijft het festival het net wat lekkerder: head-banging techno, groovy disco, swiping house or fierce electro. Dit is toch alles wat je nodig hebt voor een geslaagd festival? Lekkere muziek. En een vrolijke copywriter.
De pret begon voor mij al toen ik zag dat het vollop zonnig zou worden. 999999999 setjes knalde thuis alvast door de speakers. En af en toe Job Jobse. Je moet de buren toch te vriend houden. Naast deze 2 acts stonden gisteren op de watch list: The Black Madonna, Falhaber, Haagse held David Vunk en Ben Sims b2b met DJ Bone.
Dat ze op mijn to-do stonden, betekent niet automatisch dat dit ook mijn programma werd. Je kent het wel, die ene vriend wil weer ergens anders kijken en voor je het weet sta je bij een set van een voor jou nog onbekende dj. Dat is het mooie aan festivals. En dat is het mooie aan The Crave. Er valt altijd veel te ontdekken.
Mijn ontdekkingen: Hadone, VTSS en Tafkamp. Die laatste kan je misschien wel kennen onder de naam Stranger. Wat een heerlijke sets waren dit zeg. Ik schaam mij een beetje dat ik Hadone nu pas ken. Maar beter laat dan nooit.
Geen gedoe
Verder geen verslag zonder iets te melden over de muntverkoop, kluisjes, rijen, wc’s etc. Maar daar kan ik kort over zijn. Geen klachten. En geen muntverkoop. Hoe heerlijk is dat? Geen gedoe meer met muntjes breken en muntjes kopen. De vraag aan het begin “Hoeveel haal jij?” kan de geschiedenisboeken in. Lekker pinnen. Mag dat op elk festival please?
Eigenlijk is The Crave een volledige Den Haag takeover, want er waren afterparties in het Paard, en de Pip en vandaag (zondag) kan je los op de beach closing bij Indigo. Voor die laatste heb ik toch wel een beetje fomo terwijl ik dit typ en de zon weer zie schijnen.
Ik ben bijna klaar, maar ik kan dit verslag niet afsluiten zonder even Spekki Webu te noemen. De beste man draaide een knaller van een set op de main. Zijn set voelde voor mij als een startsein van de nieuwe festivalzomer.
Dankjewel The Crave. En dankjewel Spekki Webu. Mijn zomer is begonnen.
