De 2021 editie van Verknipt festival was naast een muzikaal hoogtepunt uiteraard ook een memorabele vanwege het feit dat het het eerste evenement was wat weer doorgang kreeg na 17 maanden club- en festival loos te zijn geweest. De statistieken nadien vertelden dat er een Verknipt aantal mensen met covid besmet zouden zijn geraakt tijdens dit fantastische weekend, maar dat soort berichten liggen gelukkig alweer een mooie poos achter ons, er wordt weer Verknipt hard geleefd en Verknipt hard geraved. Een jaar later hebben we gelukkig weer wat Verknipte mooie indoor edities ( ADE, 10yrs, Kingsday) achter de rug en was de zin om weer Verknipt te gaan bijzonder groot.
Waar ik elke editie van Verknipt geniet had ik afgelopen zaterdag extra veel zin. Een Verknipt line-up laat zich, met alle respect, op voorhand aardig optekenen. Vaak dezelfde artiesten, artiesten waarvan je weet dat ze je in een Verknipte staat achterlaten, maar enigszins voorspelbaar qua programmering. Tot mijn grote vreugde kende de line-up van zaterdag maar 3 namen die ik live heb zien optreden. Vind het geweldig voor mij nieuwe namen te zien, en besloot op voorhand dan ook dat hoe tof ik Nico, Dyen en Raptor ook vind, ik ga ze niet zien vandaag!
Zaterdag, Verknipt!
De weersvoorspelling was fantastisch, de line-up tof, de reis voorspoedig en waar ik altijd al zenuwachtig ben voor een feest doet een locatie als Strijkviertelplas die zenuwachtigheid nog even flink aanwakkeren dankzij de wandeling van de pendelbus naar de entree. Je loopt mooi langs het meer, je hoort de bassen met elke stap die je zet harder pompen en je ziet vanuit de verte de schitterende Lake-area zich ontplooien. Grote gekleurde ballonnen zweefden boven het water en na de laatste bocht genomen te hebben zag je het hele terrein van Verknipt Festival, op de Hangar na.
Zoals altijd was ik vroeg aanwezig. Allereerst om de drukte voor te zijn bij de entree, token verkoop en kluisjes en even op mijn gemak het terrein te verkennen. Maar ook zeker om de 1e dj’s te zien draaien. In mijn ogen is een openingsset zoveel spannender en moeilijker dan de artiest te zijn die de laatste track aanzet. Binnen 10 minuten was ik door de entree, had ik mijn munten en zat de jas in de kluis. Even een snelle rondwandeling gemaakt. Wat is waar onthouden en mezelf verbaasd over de fantastische logistiek. De bewegwijzering was zeer opvallend, duidelijk en overal aanwezig. Verdwalen was geen optie. De faciliteiten zeer ruim aanwezig en strategisch over het terrein geplaatst. Ik heb oprecht nergens langer dan 2 minuten bij een bar hoeven wachten en een toiletbezoek was zo geregeld.
Het terrein kende een andere indeling als voorgaande edities. De Ponton had een andere ligging, de Hangar was nieuw en de verdeling van de kluizen over 2 locaties voorkomt veel gedrang.
[ux_gallery ids=”74920,74921,74922,74923,74924,74925,74926,74927″ style=”none” type=”grid” grid=”3″ col_spacing=”xsmall”]
Qua muziek ben ik lichtelijk eenkennig. Ja thuis en in de auto kan ik house goed waarderen maar op een dag als vandaag gaat de voorkeur uit naar Iglo, Ponton en de Hangar. De overige stages op Verknipt ben ik, hoe gezellig ze ook oogden, niet langer dan 10 minuten geweest. Op voorhand allerlei plannen gemaakt, binnen een half uur kon mijn Verknipte schema de prullenbak in.
Thuis wat tracks opgezocht van de openings acts en besloot dankzij het fantastische ‘Insane Teknology’ de dames van Double Trouble een kans te geven. En vanaf dat punt liep het hele bedachte schema in de war. Een bijna lieflijke tweeling uit Frankijk, gehuld in dezelfde kleding, met een voorliefde voor hoge energie dance muziek. De dames kregen een slot van maar liefst 3 uur Ruim de tijd om je verhaal te vertellen en dat deden ze. Het was erg rustig in het begin maar daar kwam gauw verandering in. Een Verknipt goed optreden! Van vlammende hardtrance naar beukende techno, om het gas weer terug te trekken met een paar melodieuze klappers die ze weer lieten volgen door mijn favoriete Nico track ‘Techno Crari’ om het laatste uur de oren te verwennen met een mix van hardhouse en Techno. Ze eindigden met een Verknipt harde hardcore plaat. Genieten!
De lintwormen moesten even tevreden gesteld worden, de dag is immers nog lang, en dit was prima voor elkaar. De keuze was reuze, de foodtrucks verspreid over het terrein en de service snel. Mijn broodje hamburger was snel en erg lekker, enigszins prijzig maar dat weet je van te voren.
Daarna de wandeling richting de Hangar aanvaard, dit was best een wandeling maar ik vind het wel lekker om een beetje rond te struinen. Onderweg zag je hoe mooi de diverse stages waren aangekleed, met speciale aandacht voor de kleine stage in het bos. Verknipt goede vibe hier. Ook was het terrein van alle gemakken voorzien, mocht je dat willen. Overal plekken om even te chillen. Aan picknicktafels of 1 van de vele hangmatten. En mocht je dat niet chill genoeg vinden kon je je zelfs laten masseren maar voor dat soort rariteiten ga ik niet naar een feest. Ik kom om te vlammen.
De hangar met zijn imposant hoge dak liet zich van verre al zien, en toen ik de laatste bocht omliep moest ik wel even glimlachen. Op krap 50 meter van de hangar stond een groot Hippisch centrum. Nu weet ik niet veel van paarden maar kan me zo voorstellen dat die paarden aardig Verknipt zijn na dit weekend vol bpm’s en decibellen. Dat bracht ook mijn persoonlijke zorg voor Verknipt op deze heerlijke locatie voort. Er was een nieuwbouwwijk te zien die er 2 jaar geleden nog niet stond. Ik hoop niet dat de bewoners daarvan het voortbestaan van Verknipt op deze locatie in gevaar brengen.
De Hangar dus, evenals de Ponton, om gas te geven. Dit waren zaterdag ook de populairste stages, erg druk, na 17.00 zelfs te druk naar mijn smaak en ben dus eigenlijk veelal in de Iglo geweest. Zowel da Hangar als Ponton werden gedomineerd door Franse artiesten. Dan weet je; hoog in de bpm, vrij veel mash-ups van 90s en mid jaren 2000 eurodance en veel energie. De hangar was een fantastische tent, met 1 van de bruutste geluidssystemen die ik ooit op een buiten festival ben tegengekomen. Maar dat gold ook voor de Ponton en Iglo. Loepzuiver en oordopjes-waardig.
[ux_gallery ids=”74935,74929,74940,74941,74932,74933,74928″ style=”none” type=”grid” grid=”2″ col_spacing=”xsmall”]
Een paar keer heen en weer gewandeld tussen Ponton en de Hangar maar de Iglo bleef trekken. Voor de mensen die bekend zijn met de vroeger HQ-stage op Dance Valley, zo’n gevoel kreeg ik hier. Een gemiddeld wat ouder publiek, fantastische hoge energie muziek. Alleen maar blijde gezichten. De beste stage voor mij persoonlijk en waar de Iglo vorig jaar nog 1 van de 2 harde techno stages was beviel deze programmering me uitstekend. De set van Eli Brown was ook oogjes dicht, snaveltjes toe en genieten materiaal! Aan al het mooie komt een eind, zo ook deze editie van Verknipt. Ik heb genoten, absoluut fantastisch. Hele toffe sfeer, veel verschillende nationaliteiten, geen gedoe, geen ruzie, iedereen los gaan!
Mensen zouden alleen eens iets meer geduld kunnen kweken. Word jij geholpen bij de bar, maar was je buurman of vrouw eerder, laat diegene dan voor. Kleine moeite, groot plezier. Is er een incident als zaterdag met een ambulance waar bij er zeer adequaat werd ingegrepen door de organisatie en hulpdiensten, ga dan niet met de security in discussie omdat je een bepaalde artiest graag wilt zien. Ik heb zelfs mensen over de hekken zien klimmen die moesten voorkomen dat het publiek langs de ambulances kon lopen. En de klachten die ik vandaag lees over de lange wachttijd bij de entree, kom gewoon eerder. Ga niet primetime voor de deur staan. Ik ben altijd en overal vroeg aanwezig en hoef nooit ergens te wachten. Alles verloopt soepel en snel.
Kom simpelweg wat vroeger, je voorkomt irritatie bij jezelf, je geeft de openings act in jouw favoriete area een gevulde area in plaats van een lege en wie weet welke pareltjes je ontdekt. Zo heb ik de afgelopen 10 jaar openings acts gezien van onder andere Charlotte de Witte, Rebekah, Oguz, Johhauser, Hush&Sleep, Dion, Klangkeunstler, Spiering, Hadone, None of the Above etcetera etcetera in tijden dat ze nog flink aan de weg moesten timmeren. Wees vroeg, je weet nooit wat je ontdekt en alles verloopt soepel. Win/win!
Verknipt, het was genieten geblazen.
Tot volgend jaar en de indoor ADE edities tot dat moment.
Fotografie Michiel Ton
Comments