Het indoor festival seizoen is weer begonnen en dus is er altijd wel fissa. Zo ook afgelopen weekend op Rampage, want in het Sportpaleis in Antwerpen kon je twee dagen achter elkaar helemaal uit je plaat op ‘het allergrootste drum ’n bass en dubstep event in het hele universum’. Daar is niets aan gelogen, want voor fans van d&b en dubstep is Rampage hetzelfde als wat Defqon en Decibel zijn voor liefhebbers van hardere stijlen. En aangezien ik gek ben op beide genres en eerder dit jaar ook op Rampage Open Air ben geweest, was ik hyped om afgelopen zaterdag voor de tweede keer dit jaar – na Reverze – een bezoekje te brengen aan het Sportpaleis.

Een warm welkom

Hoewel Rampage al om 20:00 was begonnen, vertrokken wij pas rond 21:30 met de trein vanuit Breda. Heerlijk om binnen een half uur in Antwerpen te zijn. Ook super chill dat je in België gratis met het OV kunt als je in het bezit bent van een Rampage ticket. Ook bij Reverze was dit het geval, toch wel iets waar ze in Nederland wel veel van kunnen leren. De feeststemming zat er in de trein al goed in, met alleen maar gezellige mensen die overduidelijk zin hadden in Rampage. Ook in de stampvolle metro naar het Sportpaleis was het volle bak feest. De entree ging ook supersnel, waardoor we rond 23:00 al stonden te genieten van de set van Murdock & Mota.

VIP zonder op het VIP deck te zijn geweest van Rampage

Het was zo gezellig in de zaal, dat ik eigenlijk amper op het VIP deck heb gestaan. Uiteraard was ik wel blij met de VIP toegang, want je was sneller binnen dan iedereen met een normaal kaartje. Maar verder had het voor mij niet echt een meerwaarde. Bij Reverze was dit wel een plus, omdat je als VIP daar toegang had tot aparte kluisjes en ook omdat je daar op het VIP deck een mooi uitzicht had over de gehele zaal. Bij Rampage stond het VIP deck aan de zijkant, waardoor je in de zaal zelf meer sfeer had en de energie kon voelen van alle dansende mensen om je heen. Ik ga altijd voor de optimale beleving en dat kun je het beste ervaren als je in het publiek staat.

Muzikaal ging het alle kanten op

Ik kende de helft van de line-up niet echt, dus ik liet me verrassen door alle artiesten die elkaar afwisselden op het podium. Zo vond ik de set van Vampa en ZiA enorm verfrissend. Twee energieke dames die niet alleen een heerlijke set draaiden, maar ook het publiek erg goed wisten aan te voelen. Ook de set van Metrik vond ik echt gruwelijk lekker. Onvervalste drum ’n bass met een opzwepend tempo, beter kun je het niet krijgen. Ik heb de set van Koven niet volledig meegemaakt, want toen was ik – as usual – rondjes aan het lopen. Niks mis mee.

Later in de nacht ging het van drum ’n bass naar dubstep en hoewel ik dat normaal gesproken andersom zou verwachten, was het een switch waar ik op dat moment enorm aan toe was. Lekker rammelen op smerige wobbles die aan de lopende band uitgeperst werden door onder andere Leotrix, Captain Bass, Primate en Woodlock. Ook deze dj’s kende ik niet echt goed, maar ik was blij om die nacht alsnog kennis met ze te maken. Wat een heerlijke platen kwamen er voorbij, sodeknetter. Ik had het zo naar mijn zin, dat de tijd sneller voorbij ging dan de Thalys.

De Grote Finale met gladde paling

Ik heb genoten van de hele line-up, maar toch was er maar één artiest waar ik het meeste naar uitkeek en juist diegene stond helemaal aan het einde ingepland. Niet eens een uur, maar slechts een half uurtje. Tijdens Reverze eerder dit jaar was het om 5:30 niet meer zo heel druk, maar bij Rampage was dit totaal anders. Het stond namelijk stampensvol en dat was niet voor niets, want iedereen was gretig en stond paraat voor de grote finale met gladde paling.

Retelekker gaan

Lekker glibberen met één van de grootste helden van het moment. Sommigen noemen het ‘memetechno’ of ‘troll ’n bass’, maar ik noem het een bonte verzameling aan muzikale creativiteit en ongeremde gekkigheid waar ik als ADHD’er retelekker op ga. Het publiek ging in een half uur harder los dan in alle uren ervoor en niet alleen de bezoekers gingen tot het uiterste, maar zelfs de beveiligers en het barpersoneel gingen helemaal uit hun plaat. In een hoog tempo vloog zijn halve repertoire voorbij – én palingen. Dacht eerst even dat ik in een trip was beland, maar er zijn dus serieus glibberige palingen in het publiek gegooid. Dit in combinatie met trippy visuals die allemaal naadloos aansloten bij zijn platen, alles in een hoog tempo dus. Iedereen werd helemaal leip toen naast Parsa ook ineens Joost op het podium verscheen, verstopt onder zijn bivakmuts.

Gloeiend heet. Dit was één van de sickste sets die ik ooit heb meegemaakt. Natuurlijk ben ik allesbehalve objectief, want ik vind gladde paling een topper en ik zie hem als een grote inspiratiebron. Als dj heb ik dit jaar nog nooit een ‘palingloze’ set gedraaid. Zo knap hoe hij het heeft weten te schoppen tot zo’n groot podium, helemaal dik verdiend ook. Sowieso respect voor de organisatie dat zij het – in tegenstelling tot de meeste festivals en clubs in Nederland – het wél aandurven om meme-artiesten primetime te boeken.

Heel veel Rampage

Het is goed om te weten dat afgelopen weekend niet de enige editie was van Rampage dit jaar. In maart was er al een tweedaagse editie van Rampage in het Antwerpse Sportpaleis en ook kon je in de zomer drie dagen lang genieten van wobbles tijdens Rampage Open Air in Lommel. Verder komt Rampage volgende maand voor het eerst naar Nederland, namelijk op vrijdag 4 en zaterdag 5 november in de Afas Live in Amsterdam. Mocht je dus na het lezen van mijn party report ook een keer naar Rampage willen gaan, dan moet je daar zeker bij zijn. Fix ticket en let’s go.

Wellicht tot daar, groetjes!