Voor het vierde jaar op rij vond afgelopen weekend de outdoor editie van We Are Electric (WAE) plaats. Van vrijdag 6 tot en met zondag 8 juli werd landgoed Velder in Liempde voor het eerst omgedoopt tot “Velder Woods”. De organisatie drukt hiermee duidelijk een internationale stempel op het festival, wat niet gek is gezien de internationale bezoekers en de aanwezige wereldtop elektronische muziek.
Na drie jaar op het E3 strand in Eersel te zijn neergestreken verruilde de organisatie dit jaar vanwege de gewenste groei de locatie in voor het tevens in Brabant liggende Liempde. Persoonlijk vond ik het E3 strand altijd een prachtige plek en ook al gaven de verlichte bospaadjes Velder Woods in de avond een sprookjesachtige setting, de locatie kan wat mij betreft helaas niet tippen aan de voorgaande jaren E3 strand.
Are We Electric?
Yes, het festival doet haar naam 100 procent eer aan. Je vindt hier vrijwel alles op elektronisch muziekgebied. De organisatie omschrijft het festival als een elektronisch cross-over festival met een sterke focus op live muziek en niets is minder waar. Waar normaal gesproken bij dancefestivals de ene na de andere dj elkaar opvolgt, worden een aantal podia bij WAE tussendoor steeds klaargemaakt voor de volgende knallende liveshow.
Campinglife en meer
Het is bij WAE mogelijk om een dagticket te kopen, maar de campingbeleving is iets wat je eigenlijk niet wil missen. Het met zijn allen in de rij staan op vrijdag hoort er nou eenmaal bij en de zoektocht naar een plek voor zeven personen ging dit keer voor ons niet helemaal soepel.
De camping had flink last van ruimtegebrek, maar gelukkig werden er op het laatste moment nog een aantal campingplekken vrijgegeven wat voor ons resulteerde in een plek zo’n 50 meter vanaf de festivalingang en het hoofdpodium. Geluksmomentje! In de hitte van 30 graden zetten we de partytent (inclusief sfeerverlichting) en de tentjes op en we waren klaar voor het weekend.
Afkoelen kon op de camping trouwens in het zwembad waar veel campingbezoekers gebruik van maakten. Ondanks de hitte werd er op zaterdag door verschillende vriendengroepen zelfs nog meegedaan aan een dodgeball toernooi. Respect.
“First we eat and then we do everything else”
WAE probeert steeds meer een totaalbeleving neer te zetten door extra (sfeer)elementen toe te voegen, dus kijk ook niet raar op als je op het festivalterrein ineens een fanfare tegenkomt. De prijs kwaliteitsverhouding is vergelijkbaar met andere festivals. Ik moet wel zeggen dat er flink wat diversiteit in het foodtruck aanbod is en dat zie ik persoonlijk als een pluspunt aangezien mijn levensmotto volgens vriendinnetje Lotte (ook mee naar WAE) “first we eat and then we do everything else” is. En daar heeft ze zéker een punt.
Hoogtepunten
Ik hou zelf van verschillende muziekstijlen en op WAE kun je terecht voor alles wat te maken heeft met elektronische muziek zoals electro, (future) house, techno, drum ’n bass, hip hop en nog veel meer. Op vrijdag trapte voor ons de Jeugd van Tegenwoordig af. Nadat we onderstaande foto op Festival Lovers Instagram poste, reageerde Willie Wartaal direct enthousiast. “Dit is een kei-geil feestje”, zei hij.
’s Avonds was Justice het absolute hoogtepunt. Dit Franse duo zette een formidabele set neer en ook de visuele effecten sloten perfect aan. Dit is sowieso opvallend bij WAE. Zo kenmerkte de Snare tent zich ook door toffe visuals en dat geeft toch nét even dat beetje meer beleving.
Zaterdag zette Paul Kalkbrenner een liveset neer met veel nummers van zijn nieuwe album en ’s avonds was voor velen The Prodigy de hoofdact van het festival. De tent barstte zo ongeveer uit elkaar, wat een show!
Nieuw dit jaar was dat het festival op vrijdag en zaterdag tot 3.00 uur ‘s nachts doorging. Ook op de camping was het nog mogelijk om tot in de vroege uurtjes de XXL silent disco te bezoeken waar iedereen kon meeblèren met foute hits.
Ofwel, ben je gek van verschillende elektronische muziekstijlen en hou je van een gezellige en knotsgekke campingbeleving? Dan is We Are Electric zeker het festival voor jou!
- Speciale dank aan de nieuwe festivallovers : fotografe Lotte en gastschrijver van dit artikel Marij